Christian Reimers

We gingen naar Noorwegen om outdoorenthousiast Christian Reimers te bezoeken en hadden een gesprek over wat hem motiveerde om zijn leven met zijn gezin te ontwortelen op zoek naar een levensstijl die liefde voor skiën en de natuur combineert met een opwindende carrière.

Heb je altijd al de drang gehad om te reizen en dingen te beleven?

Ik ski al sinds ik heel jong ben, maar de eerste jaren was het gewoon een paar weken per jaar in Zweden, zoals veel normale Deense gezinnen deden.

Mijn vader werkte in Zweden en had via zijn werk toegang tot veel berghutten, die we vaak leenden. Tegelijkertijd hadden we onze eigen hut in Zweden op een paar uur rijden van Kopenhagen, diep in het bos aan de oever van een meer. Ik ben dus opgegroeid met de Zweedse natuur, zowel in de winter als in de zomer, en ik ben altijd dol geweest op het contrast tussen het leven in een doodnormale buitenwijk aan de rand van Kopenhagen en de wilde natuur in Zweden, waar het winter was, skiën en avontuur in de wildernis. Ik vond dat van jongs af aan al spannend.

Ik had een neef die na school voor een tussenjaar naar de Alpen ging. Hij was ongeveer 6-7 jaar ouder dan ik en ik vond hem supercool. Het werd me dus al vroeg duidelijk dat dit iets was wat je kon doen - naar de Alpen gaan en de hele dag skiën. Ik was er dus al vroeg van overtuigd dat het iets was wat ik moest doen als ik oud genoeg was.

Dus toen ik klaar was met de middelbare school, ging ik naar St. Anton in de Oostenrijkse Alpen om te werken en te skiën. Anton in de Oostenrijkse Alpen om te werken en te skiën. Dat deed ik een aantal winters en 's zomers werkte ik in Kopenhagen. Ik wisselde af tussen de twee, maar met het doel om zoveel mogelijk tijd in de bergen door te brengen en zoveel mogelijk tijd te skiën.

Waarom verhuisde je met je gezin naar de wilde natuur van Noord-Noorwegen en weg van het Deense stadsleven?

Ik ontmoette mijn vrouw vlak voordat ik een baan in Groenland kreeg aangeboden. Ze was er net zo door gefascineerd als ik en verhuisde met me mee. We woonden daar een paar jaar samen en waardeerden de mogelijkheden in de bergen enorm. Het was een enorm avontuur voor ons, maar om verschillende redenen, waaronder werk, verhuisden we uiteindelijk terug naar Kopenhagen. Daar had ik de bergen en de winter een beetje op een laag pitje gezet en was ik misschien wat meer doorsnee in mijn aanpak, met een paar keer per jaar een ski- of wandeltocht.

Toen we kinderen kregen, was er een periode waarin we enigszins beperkt waren in termen van de bergactiviteiten waar ik eerder bij betrokken was geweest. Maar op de een of andere manier bleef het altijd in mijn achterhoofd hangen dat ik op een dag met mijn gezin zou verhuizen naar een plek met betere mogelijkheden voor dagelijkse avonturen in de bergen.

Gelukkig vond mijn vrouw het ook een goed idee, dus we waren het er al snel over eens dat als de tijd rijp was en het praktisch zinvol was voor onze kinderen en ons werk, we van plan waren om verder te gaan. We hielden in alle opzichten van Groenland en doen dat nog steeds, maar qua school, opleiding en werk vonden we een iets grotere stad in Noord-Noorwegen interessanter.

Noord-Noorwegen heeft iets speciaals, de manier waarop Noorwegen afgelegen gebieden ontwikkelt, in tegenstelling tot wat ik zie als de aanpak in Denemarken. In Denemarken zijn veel basisfaciliteiten en instellingen meer gecentraliseerd in afgelegen gebieden. Dit is minder gebruikelijk in Noorwegen, misschien vanwege de geografische omstandigheden. Een stad als Harstad, waar wij wonen, is een moderne stad met een rijkdom aan culturele en onderwijsinstellingen en een lokale gemeenschap die rijk is aan hulpbronnen. Als gezin met kinderen vonden we dat erg aantrekkelijk. De mogelijkheid om de dingen waar we van houden te combineren zonder afbreuk te doen aan andere aspecten van het leven. Harstad is een stad die veel aandacht besteedt aan het aantrekkelijk maken voor gezinnen met jonge kinderen om zich te vestigen. Het past ongelooflijk goed bij waar we nu staan in het leven.

Hoe is het klimaat hier en hoe zijn de verschillende seizoenen?

Er is nog een contrast met de seizoenen hier dat we ongelooflijk spannend vinden. Er zijn zowel in de zomer als in de winter extreme omstandigheden op de Noordpool. In Harstad hebben we een iets meer kustklimaat. Het is iets warmer dan het Arctische gemiddelde door de Golfstroom, maar er is nog steeds een winter die minstens een half jaar duurt. Dat vinden we heel prettig. Tegelijkertijd zitten we zo ver noordelijk dat er bijna twee maanden lang zowel middernachtzon als winterduisternis is, zowel in de zomer als in de winter. Dat betekent dat er in de loop van het jaar een enorm contrast is tussen een zeer arctische, donkere en koude periode en een korte maar zeer productieve, weelderige en heldere zomerperiode. Ik gedij goed bij zulke contrasten.

Het betekent ook dat als je hier woont, je je constant in een overgangsperiode bevindt, op weg naar een nieuw seizoen. En met nieuwe seizoenen komen nieuwe activiteiten en nieuwe dingen om te doen.

Hoe bereid je je het beste voor op een backcountry skitocht en wat houdt dat in?

Backcountry skiën is iets wat we veel doen, vooral in de laatste maanden van de winter wanneer het backcountry seizoen op zijn hoogtepunt is. Dan komt het daglicht weer terug en ligt er nog genoeg sneeuw in de bergen. In Noord-Noorwegen zijn er veel kleine alpine resorts rond deze kleine stadjes, en er zijn grotere resorts in Narvik.

Maar een groot deel van de aantrekkingskracht is om de bergen in te gaan, waar niet veel mensen zijn en geen geprepareerde pistes. In Harstad zijn er genoeg mensen die skiën, maar het meeste gebeurt buiten het alpine terrein. Op dit moment nemen de backcountryactiviteiten een hoge vlucht. Het sluit eigenlijk heel goed aan bij een recent project van een prominente Noorse skiër genaamd Nikolaj Schirmer, die een project genaamd “Red onze winters” is gestart, waarin de paradox wordt benadrukt dat deze grote skigebieden veel energie verbruiken om te onderhouden, wat bijdraagt aan steeds kortere winters. Daarom is er veel interesse om terug te keren naar de basis.

De balans tussen het skiën zelf en de meer fysiek veeleisende activiteit is anders dan de typische Deense skitoerist misschien gewend is in Europese skigebieden. Wij vinden het echter ongelooflijk opwindend. Dit betekent ook dat je je vaak op bergachtig terrein begeeft waar risico's zijn en hulp ver weg is als er iets misgaat. Het vereist enige kennis en een grondige voorbereiding op de gekozen tocht.

Het is bijvoorbeeld niet mogelijk om overal lawinegevaar te reguleren in een wildernisgebied als dit. Lawines zijn een zeer reëel risico en in dit gebied komen elk jaar mensen om bij lawines. Het is dus cruciaal om het serieus te nemen. Dit betekent dat je goed geïnformeerd moet zijn over wind, weer en de aard van het terrein. Je moet de weersgeschiedenis begrijpen. Hoe is de sneeuwval geweest? Waar komt de wind vandaan? Hoe heeft de temperatuur zich de laatste tijd ontwikkeld? Dit is nodig om een inschatting te maken van de huidige sneeuwstructuur en daarmee van het lawinegevaar van die dag. We gebruiken deze beoordelingen om te bepalen welke backcountry skitocht op een bepaalde dag veilig kan worden ondernomen.

Wat moet je specifiek weten voordat je aan een backcountry skitocht begint?

Op basis van kennis over temperatuur, wind, zon, neerslag en de historische ontwikkeling van de sneeuwlagen, beoordeel je of het bijvoorbeeld veilig is om door een dal omhoog te gaan of dat je beter bij een heuvelrug kunt blijven. Of dat je het beste in terrein met minder steile hellingen kunt blijven of dat de omstandigheden veilig genoeg zijn om je in steiler terrein te wagen. Het gaat erom dat je je goed oriënteert en dan een route plant die past bij het huidige risicoprofiel.

Het vereist natuurlijk enige vaardigheden en kennis, maar dat is iets wat je geleidelijk opbouwt.

Daarnaast zijn er een aantal fundamentele gedragsregels voor bergbeklimmen waar je je aan moet houden. Dingen zoals meestal in een groep reizen en zelden alleen gaan. Draag altijd een veiligheidsuitrusting tegen lawines, zodat je elkaar kunt vinden als dat nodig is.

Al deze kennis van het terrein, het gedrag in de bergen en de uitrusting geeft een extra dimensie aan gewoon alpineskiën, en dat vind ik interessant. Het betekent dat je een ander perspectief op de berg en de natuur hebt als je je er op deze manier doorheen beweegt.

Waarin verschilt backcountry skiën van andere activiteiten?

Het is net als wanneer je gaat hondensleeën in Groenland, je kijkt op een speciale manier naar de berg omdat je je oriënteert op waar het mogelijk is om te bewegen. Hoe krijg ik de honden en de slee over dit terrein? Over deze bergkam? Wat is veilig voor iedereen? Die combinatie van een specifieke activiteit en uitrusting die de activiteit mogelijk maakt, geeft je een uniek perspectief op de berg, wat ik fascinerend vind.

Natuurlijk prikkelt de natuur hier de zintuigen en een dag in de bergen is altijd ongelooflijk mooi, vol natuurlijke esthetiek en out-of-body-ervaringen. Maar voor mij is het ook verbonden met een specifieke manier om de berg te benaderen, omdat ik een activiteit heb waarbij ik moet begrijpen hoe ik het snelst de top kan bereiken. Of wat is een veilige route voor vandaag? Het wordt heel praktisch. Je leest de natuur op een andere manier met dat in je achterhoofd en het verandert je focus als je in de natuur bent, omdat je bezig bent met een activiteit in de natuur. Het doet veel voor me.

Ik waardeer de esthetiek van de natuur en haar schoonheid ook enorm, maar in combinatie met een specifieke activiteit betekent het dat ik me kan losmaken van het dagelijks leven, wat uiteindelijk is wat je doet als je in de natuur rondloopt.

Het is een soort escapisme; je stapt uit de dagelijkse routine, dompelt jezelf onder in een andere context en geeft je geest de kans om ongestoord verschillende sporen te volgen. Voor mij is dat wat er gebeurt als ik de berg op deze manier benader, waarbij alle andere dingen die je geest in het dagelijks leven kunnen bezighouden worden verwijderd.

- Christian draagt een beige fleecetrui, zwarte technische jas en gebreide muts